Οι τάφοι της Στάμνας και του Στάμνου…
Μετά το αλώνι, εκεί που σήμερα με πρωτοβουλία της αδελφότητας και τη βοήθεια του δήμου Σπερχειάδας και της Νομαρχίας Φθιώτιδος έχουν κατασκευαστεί τα γήπεδα και το κιόσκι, σε κάποιο ξέφωτο καθώς βαδίζουμε ανατολικά υπάρχουν δύο κιβωτιόσχημοι τάφοι, αγνώστου χρονικής προέλευσης. Εικάζεται ωστόσο, λόγω της ομοιομορφίας με άλλα ταφικά ευρήματα σε άλλα σημεία της περιοχής ότι είναι από την πελασγική πρωτοελληνική περίοδο. Κάποιοι βέβαια στο πέρασμα του χρόνου δεν τους άφησαν ασύλητους, είτε από περιέργεια, είτε για «άλλους λόγους»… Η θέση του ενός τάφου δίπλα στον άλλο δεν άφησε ασυγκίνητους τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Ο έρωτας, το πιο όμορφο ανθρώπινο συναίσθημα, η πηγή κάθε δημιουργίας κατά τους αρχαίους προγόνους μας, ενέπνευσε το μύθο. Χωρίς να γνωρίζουμε λεπτομέρειες, οι δυο αυτοί τάφοι φαίνεται ότι αποτελούσαν πάντα για όλους τους νέους και τις νέες που έζησαν στο χωριό ένα είδος μνημείου για την παντοτινή αγάπη που μπορεί να δένει δυο ανθρώπους. Μέσα από τις πολλές δυσκολίες και τις πολλές προκαταλήψεις, κάθε εποχής. Έτσι μας έμεινε ο θρύλος για τη Στάμνα και το Στάμνο. Πραγματικοί ήρωες; Μυθικοί ήρωες; Δεν ξέρουμε.
Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ο θρύλος πρέπει να μείνει και στις επόμενες γενιές. Και όσοι θέλουν να δώσουν παντοτινούς όρκους αγάπης, ας βάζουν κάποια λουλούδια στους τάφους τους. Ή ας φυτεύουν εκεί δίπλα ένα λουλούδι του βουνού.
Θα ευχαριστιόνται οι ψυχούλες της Στάμνας και του Στάμνου…
